Reza Namavar ( Amstelveen, 30 oktober 1980 )
Mijn activiteiten en achtergrond
CV
Op veertienjarige leeftijd begon Reza met componeren. Hij had vooral plezier in twee dingen: muziek en zelf dingen verzinnen. Componeren zou voor hem een goede combinatie van beide blijken te zijn. Na een jaar pianoles wilde hij liever zijn eigen muziek schrijven. Hij was 15 jaar toen hij twee orkestwerken schreef die uitgevoerd werden door het orkest van de muziekschool. Ton Hartsuiker, destijds directeur van het Conservatorium van Amsterdam, verwees Namavar na het lezen van zijn partituren door naar Daan Manneke.
Zo belandde hij in de Jong Talentklas van het Conservatorium van Amsterdam. Later ging Reza bij Marjes Benoist (docent Conservatorium Amsterdam) pianoles volgen. Maar hij bleef componeren het aller-leukste vinden.
Reza besloot zich volledig te richten op zijn studie compositie aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Daar studeerde hij bij Martijn Padding, Gilius van Bergeijk en Louis Andriessen die hem alle drie in zijn werk positief hebben beïnvloed.
In 2001 schreef Namavar het ensemblewerk “In principe wel” waarmee hij de Henriëtte Bosmansprijs won. In 2017 won Reza Namavar de Willem Breuker prijs.
De kennismaking in 2005 met de wonderlijke wereld van de Bach cantates heeft ontegenzeglijk een stempel gedrukt op zijn composities. In 2006 rondde hij zijn masteropleiding (tweede fase) klassiek compositie af aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag met het cijfer 9.
Spoedig daarna volgden opdrachten voor onder andere het Residentie Orkest, Nederlands Studenten Kamerorkest (Nesko), ASKO ensemble, Nederlands Studenten Orkest (NSO), Nederlands Blazers Ensemble, Ensemble Caméleon, Ensemble Insomnio, Ragazze Kwartet, Nationaal Vioolconcours Oskar Back, United Instruments of Lucilin, Amstel Quartet, Ensemble United Berlin, JeugdOrkest Nederland, Amsterdams Bachconsort, Cellosectie uit het Koninklijk Concertgebouw Orkest, Neos Brass Ensemble, De IJ-Salon, B’Rock barokorkest en Schönberg Ensemble. Namavar heeft vier soloconcerten geschreven voor Laura Sandee (piano, vaste pianiste Ensemble Insomnio), Olivier Sliepen (saxofoon, vaste saxofonist Amstel Quartet), Susanne van Els (altviool, vaste altvioliste Schönberg Ensemble) en Erik Bosgraaf ( Blokfluit ). Hij heeft samengewerkt met dirigenten als Peter Rundel, Etienne Siebens, Reinbert de Leeuw en Peter Biloen, maar ook met gitarist Gary Lucas, gambist Jordi Savall, schrijver Herman Koch, schrijver Kader Abdolah en baroksopraan Deborah York en Johannette Zomer.
Reza heeft een opera geschreven van één minuut in het TV-programma ” De Wereld Draait Door ” naar aanleiding van het overlijden Wubbo Ockels en heeft deelgenomen aan de Kettingcompositie in het TV-programma ” Studio Witteman”
Tevens heeft Reza aan de Berliner Festspiele, Transit Festival Leuven, de Zaterdagmatinee, aan twee edities van het Holland Festival deelgenomen en een stuk geschreven voor het sponsorendiner van De Nationale Opera en Ballet.
Meer over Reza
“Verder vind ik verlaten eilanden erg fascinerend (ik heb IJsland en het eiland Grimsey – ten noorden van IJsland – bezocht in zowel zomer als winter, negen eilanden van de Seychellen, de eilanden van Spitsbergen ( en ben de 80 noorderbreedte overgegaan ), zowel in zomer als winter, alsook Namibië, de Society eilanden, Tuamotu eilanden, de Markiezen eilanden, de Gambier eilanden ( de laatste vier alle van Frans Polynesië), eilanden van Venetië, het binnenland van Alaska, Java, Bali ( Indonesië ), Lord Howe Island ( Australië ), de afgelegen eilanden van Fiji en Vanuatu, een paar Griekse eilanden, de Weddellzee van Antarctica, de South Shetland eilanden van Antarctica, Paaseiland, de Cook eilanden, is op eilanden onder de zuidpoolcirkel geweest zoals Detaille Island ( Antarctica ), Peter the First eiland, Ross eiland, de eilanden in de Ross Zee van Antarctica en dichtbij Campbell eiland ( Nieuw Zeeland ), de Juan Fernandez Archipel en de Faroer eilanden. Tevens ben ik zeer geïnteresseerd in het weer en de sterrenkunde.”